Główny klucz do sukcesu uprawy anturium ciętego polega na stworzeniu i utrzymaniu optymalnej struktury uprawy. Wskaźnik pokrycia liściowego dla uprawy anturium ciętego wynosi od 3 do 4. Oznacza to, że na metr kwadratowy powierzchni szklarni przypada od 3 do 4 m2 liści. Dzięki odpowiedniej strukturze uprawy wszystkie liście mogą pobierać optymalną ilość światła. Fotosynteza także na niżej położonych liściach wzrasta i całkowita asymilacja jest na wyższym poziomie. Dodatkowo niższe warstwy liści otrzymują także więcej energii słonecznej, co skutkuje wyraźnie lepszym pokrojem roślin.
Niepoprawne padanie światła, poprawne padanie światła
Ma to swoje konsekwencje, ponieważ w takiej sytuacji rośliny wytwarzają:
– więcej kwiatów
Wraz ze wzrostem asymilacji zwiększa się także dostępność cukrów i produkcja wzrasta. Jest także więcej przestrzeni na odrosty boczne. To oczywiście oznacza więcej kwiatów w warunkach wystarczającej asymilacji. Wszystkie te czynniki łącznie gwarantują wzrost produkcji nawet o 40% w stosunku do uprawy tradycyjnej
Połączenie metody połówkowej z metodą usuwania młodych liści
Optymalna różnorodność w uprawie metodą połówkową
– większe kwiaty
Jeśli liczba roślin na metr kwadratowy nie ulega zmianie kiedy usuwa się odrosty boczne, zwiększona asymilacja prowadzi do większych kwiatów.
– mniej kwiatów gorszej jakości
Pąki kwiatów mogą lepiej rosnąć, gdy przeszkadza im mniej dużych liści w fazie wzrostu. W rezultacie zmniejsza się liczba poskręcanych pędów. Także kwiaty i pąki napotykają mniej przeszkód w czasie wzrostu, a to skutkuje mniejszą liczbą uszkodzonych kwiatów.
– niższą uprawę
Ponieważ do uprawy dociera więcej światła, międzywęźla pozostają krótsze, a roślina mniej się wyciąga. Niższa uprawa wymaga mniej nakładów pracy, a produkcja rośnie, ponieważ rośliny dłużej rosną prosto.
Uprawa w wieku dwóch i pół lat: po lewej uprawa metodą połówkową połączona z usuwaniem młodych liści; po prawej uprawa wyłącznie metodą połówkową.
Tworzenie odpowiedniej struktury uprawy
Optymalizacja produkcji wymaga odpowiedniej struktury uprawy. Struktura uprawy krótko po posadzeniu jest inna niż struktura uprawy roślin dorosłych.
Młoda uprawa po posadzeniu
Początkowo rośliny powinny rosnąć gęsto. Mały, nisko położony liść nie powinien być usunięty. Nowe liście można przeciąć na pół kiedy osiągną wielkość ok. 30 x15 cm. Od tego momentu można regularnie usuwać połówki u kolejnych liści.
Jeżeli rośliny rosną zbyt gęsto, można rozpocząć usuwanie liści. Istnieją dwa sposoby usuwania liści. Pierwszy sposób polega na usuwaniu co trzeciego lub czwartego liścia od góry, co uczyni uprawę bardziej otwartą. Drugi sposób polega na usuwaniu małych liści z dołu. Wraz ze starzeniem się i zagęszczaniem uprawy, można także usuwać wyżej położone liście. Pierwszy sposób pozwala na większą różnorodność i poprawia przenikanie światła w uprawie, jednak jest trudniejszy do wykonania.
Uprawa roślin dorosłych
Można od razu zacząć uprawę metoda połówkową. Starsze i grubsze liście przecina się na pół za pomocą dużych sekatorów. Nigdy jednak nie można zapomnieć o właściwej higienie. Należy pozostawiać na roślinie co najmniej trzy przepołowione liście.
Utrzymanie poprawnej struktury uprawy
Usuwanie młodych liści może okazać się przydatne do zachowania i poprawy zróżnicowania uprawy. Łącząc tradycyjną metodę połówkową (nie zaprzestając przecinania na pół liści) z usuwaniem młodych liści, można osiągnąć optymalną strukturę uprawy. Można to osiągnąć usuwając co drugi młody liść. Oznacza to, że pierwszy liść (patrząc z góry) jest połówkowy, a drugi liść (nowy liść) jest usuwany. W konsekwencji trzeci liść powinien zostać przecięty na pół.
Liczba liści na roślinę
Liczba połówkowych liści na roślinę zależy ostatecznie od:
– odmiany, która określa kształt liścia, międzywęźla oraz długość szypułki liściowej;
– liczby roślin na metr kwadratowy;
– wielkości odrywanej części liścia: 1/2 , 2/3 lub 3/4 .
Liczba połówkowych liści na roślinę zazwyczaj wynosić będzie:
– 6 – 8 w przypadku młodej uprawy (licząc razem z najniżej położonymi liśćmi);
– 3 u odmian o dużych liściach (Tropical®, Calisto®, Marysia®, itd.);
– 4 – 5 w przypadku odmian o małych liściach (Midori®, Moments®, Tropic Night®).
Całkowita powierzchnia liści w uprawie determinuje ile liści należy zachować.
Różne wielkości obrywanych części liścia, 1/2 liścia, 2/3 liścia, ¾ liścia
Tradycyjne wycinanie liści
Ta metoda nie gwarantuje wyników opisanych powyżej, jeżeli jednak sprzedaż liści stanowi więcej niż jedną czwartą zysku, to może być najlepszym rozwiązaniem.
Maksymalizacja przestrzeni na ścieżkach dla optymalizacji struktury uprawy
Zostawiając ścieżki zajęte w pewien sposób przez liście, przestrzeń uprawy powiększa się i wzrasta asymilacja. Żeby to uzyskać trzeba ogrodzić zagon drutem i przełożyć liście pod nim, pilnując jednocześnie by kwiaty znajdowały się za drutem. Dodatkowo, w czasie kładzenia uprawy, rośliny nie powinny być układane do środka zagonu, lecz wzdłuż zagonu. Warto przymocować górny drut dosyć nisko, aby liście mogły korzystać z otwartej przestrzeni nad ścieżką
Liście nad ścieżką zapewniają optymalną asymilację
Odrosty boczne
Jeśli po 6-9 miesiącach po posadzeniu pojawia się więcej niż jeden odrost boczny na dwie rośliny, należy usunąć zbędne odrosty. Jeżeli zostawi się więcej odrostów bocznych konkurencja pomiędzy odrostami a główną rośliną będzie zbyt duża. W konsekwencji roślina główna nie będzie rozwijać się prawidłowo.
Istnieją dwa rodzaje odrostów bocznych: zwykłe oraz z oczek. Zwykłe odrosty boczne to młode rośliny, które rozwijają się u podstawy rośliny z szyjki korzeniowej, w miejscu styku substratu i powietrza. Ten rodzaj odrostów rośnie powoli i nie jest zbyt produktywny, ponieważ dociera do niego mało światła. Natomiast odrosty boczne z oczek wyrastają z oczek śpiących rośliny głównej. Są bardzo żywotne i rozpoczynają produkcję kwiatów w ciągu kilku miesięcy, ponieważ korzystają z asymilatów głównej rośliny.
Wytwarzanie tego rodzaju odrostów bocznych może być łatwo pobudzone u młodej uprawy (0,5 – 1,5 roku) poprzez:
– wdrażanie optymalnej struktury uprawy (patrz ten artykuł);
– rozpoczęcie usuwania młodych liści w optymalnym czasie (w Europie od połowy lutego do końca kwietnia). Dzięki usuwaniu młodych liści odrosty boczne mają więcej asymilatów. Zapobiega się także wytwarzaniu auksyn (hormonów roślinnych produkowanych przez młode liście). Auksyny zapobiegają między innymi pobudzeniu oczek śpiących do wzrostu (z których pochodzą odrosty boczne drugiego typu);
– utrzymywanie maksymalnego poziomu światła (10-12 mol/m2/dzień na poziomie uprawy), podtrzymywanie względnie niskiej temperatury dobowej (21ºC) oraz zapewnienie optymalnych wartości dla pozostałych parametrów klimatycznych (wilgotność względna RH i CO2).
Odrost boczny z oczka śpiącego na głównej roślinie
Tabela przedstawia parametry klimatyczne odpowiednie do tworzenia odrostów bocznych z oczek śpiących w metodzie usuwania młodych liści:
| Optymalne parametry klimatyczne do tworzenia odrostów bocznych z oczek śpiących | |||
| Pożądane: | |||
| Dzień | Noc | Doba/suma | |
| Światło | 400 µmol/m2/s/20-25klux | 10-12 mol/m2 | |
| Temperatura | ˂25 oC | 19 oC | 21,5 oC |
| CO2 | 800 ppm | ||
| Deficyt wilgoci / RH | 6 gr/m3/80% | ˃2 gr/m3/95% | |
Kierując się informacjami zawartymi w tym artykule, można osiągnąć optymalną strukturę uprawy. Prowadzi to do zwiększenia produkcji nawet o 40%.
Anthurinfo
Pełny tekst Anthurinfo luty 2017 – kliknij tutaj
Niniejszy artykuł został przygotowany we współpracy z Bureau IMAC. Anthura i Bureau IMAC nie ponoszą odpowiedzialności za jakiekolwiek szkody bezpośrednie lub pośrednie, wynikające z zastosowania udzielonych porad dotyczących uprawy.
Opcjonalnie (w zależności od artykułu)
- Hodowca jest zawsze odpowiedzialny za zapoznanie się z etykietą środka ochrony roślin.
- Udostępniane informacje na temat uprawy są dostosowane do uprawy na terenie Holandii.
